Gangstahood

De weg naar San Francisco was gelukkig één van de kortere routes deze vakantie. Wat we in ons eerdere verslag achterwege hadden gelaten is dat we niet in San Francisco zouden gaan slapen, maar in Oakland. Dat is net aan de overkant van het water, maar een heel stuk goedkoper dan in San Francisco.

We hadden, via een soort marktplaats, een kamer bij iemand gehuurd in zijn huis. Wel een raar idee dat je bij iemand thuis slaapt, we wisten niet wat we moesten verwachten.

Rond 18.00 uur gingen we de snelweg af en waren we bijna op onze bestemming. We waren nog geen twee minuten van de snelweg en we zagen onze eerste ‘streetfight’, SLIK! Waar zijn we terecht gekomen. De eerste indruk van de voorkant van het huis was ook niet erg positief. We zagen de bui al hangen. Maar eenmaal binnen was het een wereld van verschil. Ontzettend groot en mooi huis. De eigenaar was apart, maar zeker niet minder aardig. Bij binnenkomst kwam er al gelijk een waterval van verhalen uit om ons meer op ons gemak te laten voelen en dat terwijl we nog even de stad in wilden gaan!

Het was inmiddels donker toen we richting San Francisco vertrokken. Robert had een supergoed idee om naar Chinatown te gaan, daar wilde hij altijd nog een keer heen, en daar dan een hapje te eten. Dit bleek voor Nadeche niet de beste kennismaking met San Francisco te zijn. Veel tenten waren al dicht, het was redelijk vies en er was kennelijk een aantrekkingskracht voor zwervers. En wat waren dat er veel! Dat bleek ook uit de komende dagen. Overal waar je kijkt zie je een zwerver, erg bizar!

We besloten om ons naar veiliger gebied te begeven, de homobuurt. Een wijk speciaal voor hen ‘ingericht’. Alhoewel de sfeer hier een stuk beter was, hebben we toch weer hele bijzondere mensen gezien. Lekker bij de sushibar gegeten en maar snel richting ons bed. Morgen wordt een spannende dag.

De dag begon heerlijk rustig. Op ons gemakje wakker worden, even douchen en een winkelcentrum zoeken. Dat laatste is uiteindelijk niet gelukt, tot nu toe hebben we de beste kans in Las Vegas gehad. Het grote moment van de dag kwam steeds dichterbij.

Rond 13.00 uur vertrokken we richting Six Flags. Niet om in achtbanen te zitten, maar Nadeche ging zwemmen met de dolfijnen! Iets wat ze van kleins af aan al heeft gewild.
Na een uitleg over de dolfijnen, kon Nadeche zich gaan omkleden in haar wetsuit. De dolfijnen waren al op ons aan het wachten en we werden dan ook enthousiast begroet. En toen was het zover! We werden voorgesteld aan de dolfijnen. We mochten ze aaien en eten geven. We hebben een aantal trucjes gedaan, maar het hoogtepunt was toch echt het voortgetrokken worden door de dolfijn. Je moest hem vasthouden aan zijn vin en zo ging je rondje zwemmen, wauw!
Het was helaas sneller over dan dat Nadeche gewild had, maar het was toch echt tijd om afscheid te nemen. Misschien tot ziens!

De maanden voor de vakantie hebben we contact gehad met een politieagent van San Francisco, Eric. Helaas een paar weken voordat we vertrokken hoorden wij dat hij van baan was gewisseld en inmiddels de beveiliger van de burgemeester was geworden. Maar hij wilde ons nog wel ontmoeten. Zo zijn we dus na het zwemmen richting het gemeentehuis gegaan.
Eenmaal daar stond er een motoragent voor de deur. Om te kijken of hij nog wat badges had, spraken we hem aan. Robert was wat afgeleid door de Harley, maar Nadeche had snel door dat dit de Chief of Police was, de baas van de politie in San Francisco! Hoe groot is die kans? Voor we het wisten mochten we op zijn motor zitten en even een foto maken. Hij gaf ons zijn kaartje en zei dat we langs het kantoor moesten komen voor wat badges. Eric bleek er niet te zijn, maar via zijn collega hadden we een afspraak gemaakt voor de volgende dag.

We zijn naar ons favoriete restaurant gegaan, het Hard Rock Cafe. Ook dat is inmiddels traditie geworden om daar in elke stad even heen te gaan.
Snel naar huis, want de volgende dag werd een drukke dag.

Op de terugweg zijn we nog even gestopt op Treasure Island om te genieten van de Skyline van San Francisco.

We namen ’s ochtends de boot naar Alcatraz, vroeger de strengst beveiligde gevangenis van Amerika waar onder andere Al Capone heeft gezeten. Het was een leerzaam uurtje, maar we moesten snel weer terug om de rest van het lijstje af te werken. Om 14.00 uur hadden we een afspraak in het gemeentehuis. Overal waar we onze politiepas lieten zien, konden we zo doorlopen. We mochten naar de ruimte waar onder andere ook de secretaresses van de burgemeester zaten, 8 bureaus! En één deur verder zat de burgemeester, maar die kregen we helaas niet te zien. We werden overladen met cadeaus en gelukkig waren we zelf ook goed voorbereid en konden we wat teruggeven. We werden behandeld als beroemdheden. Meerdere mensen die met ons op de foto wilden en er gingen ineens heel veel deuren open. Er werden een paar telefoontjes gepleegd en we konden gelijk terecht op het politiebureau in Richmond voor een rondleiding en zelfs een rondje door de stad.
Ook werden de connecties in Los Angeles aangehaald, onze volgende stop, zodat we daar ook bij iemand terecht konden. We werden bijna op handen en voeten gedragen, wat een bijzondere ervaring!

Voordat we naar het politiebureau gingen, zijn we nog even langs de Chief of Police gegaan. Bij de balie bij binnenkomst snapten ze niet zo goed wat we kwamen doen. Uiteindelijk werd het ze duidelijk dat we ook cadeaus voor de Chief hadden en ze stuurden ons naar boven om ze achter te laten bij zijn secretaresse. Eenmaal daar werden we vriendelijk ontvangen en kregen we nog wat speldjes mee. Achter ons om werd er geregeld dat we de Chief nog even konden spreken en niet veel later stonden we in zijn kantoor. En het leek wel alsof we in een zijkantoortje van Barack Obama stonden! Groot en officieel bekleed met vlaggen op een stok. Op tafel lagen al twee tassen met cadeaus voor ons klaar met daar bovenop de persoonlijke badge van de Chief. Nadeche kreeg zelfs een dikke knuffel, dat zijn we zeker niet gewend in Nederland. Er werden honderduit foto’s gemaakt en nog een paar keer geposeerd. Ook hier werden we weer behandeld als beroemdheden. Met een grote glimlach op onze gezichten verlieten dan ook weer zijn kantoor.

Op naar het politiebureau in Richmond. Hier kregen we een rondleiding door het hele bureau. Veel van de dingen werken hetzelfde als in Nederland, maar als je denkt dat onze bureaus in oude en slechte staat zijn, dan ben je daar nog nooit geweest. Dan mogen wij in onze handjes knijpen. We hebben gemerkt dat je met collega’s maar blijft praten over de verschillen en gelijkenissen en voor dat we het wisten was er al weer veel tijd vestreken. En we wilden nog naar de Golden Gate Bridge. Ze vertelden ons dat we beter de auto ergens konden parkeren en dan een stukje lopen.

En dat is wat we deden, maar erg veel van de brug hebben we niet gezien. De wolken hingen letterlijk boven het water en de brug, waardoor er weinig zicht overbleef. Aan de overkant van de brug werd het iets beter en hebben we er nog een beetje van kunnen zien. Het was al aan de late kant en we hadden verschrikkelijke trek. Heel snel naar Fishermans Warf en een Italiaan zoeken. Daar hebben heerlijk gegeten, om vervolgens weer richting Oakland te gaan.

De volgende dag was al weer onze dag van vertrek. We zijn nog even naar Pier 39 gegaan. Deze is bijna volledig overgenomen door zeehonden en zeeleeuwen. Erg leuk om te zien, maar man wat stinkt dat! Nog even een ontbijtje naar binnen schuiven om aan onze reis van meer dan 700 kilometer te beginnen. De beroemde Highway 1 die helemaal langs de kust naar Los Angeles gaat. Dat moet een lange, maar wel een bijzonder mooie rit gaan worden.