Aliens

Na een redelijk goede nachtrust, stonden we zaterdag vroeg op om richting Alamo te vertrekken. We waren blij dat we de kamer uit konden, want het was een rookkamer. Al onze kleding stonk inmiddels naar de rook! Hopelijk snel een wasserette vinden, bah.

Inmiddels waren we er ook achter gekomen dat het Amerikaanse eten, in de goed uitziende tentjes, ontzettend lekker is. Keuze in overvloed en je eet je vingers er bij op.

Vandaag is het ons voor het eerst gelukt om vroeg bij ons volgend motel aan te komen. Dat scheelt een hoop stress dat je heel laat nog een kamer moet regelen. We kregen een mooie lodge, met twee bedden en een bad! Gelukkig konden we in het stadje onze was doen.

Robert wilde altijd al weer een keer terug naar Area 51. Daar schijnt onder andere veel onderzoek plaats te vinden naar aliens, maar de Amerikaanse overheid heeft altijd verzwegen wat daar is. Buiten de werknemers is het ook streng verboden om daar te komen. Je kan tot een bepaalde grens rijden, maar dan wordt je opgewacht door bewapende beveiliging. En dat leek Robert wel wat.

Na een bizar hobbelige weg kwamen we dan toch bij de grens aan. Boven op de heuvel stond de beveiliging al te wachten in hun auto. We hebben er niet langer dan 15 seconden gestaan en we zagen al dat de beveiliging onze kant op kwam. Snel omkeren en wegwezen. Hierna hebben we genoten van een prachtige zonsondergang, om vervolgens te gaan eten bij de The little Ale’inn, een restaurant vol alien gekkies. We kunnen dan ook zeggen dat het een bijzondere ervaring was.

Op de terugweg naar het motel was het inmiddels al donker geworden. Zo hebben we kunnen genieten van een intens mooie sterrenhemel.

De volgende dag werd het tijd om naar de warmste plek op aarde te gaan, Death Valley. Dat klonk Nadeche wel goed in haar oren. De weg van Alamo daarheen was ongelooflijk saai! Alleen maar rechte wegen, geen mooie bergen en niemand tegen komen. Uiteraard deed de radio het ook niet en Nadeche kwam er pas bijna aan het eind achter dat we ook muziek via de laptop konden luisteren, handig.

Death Valley, 47 graden om 15:00 uur en kurkdroog. Snel naar het motel om in te checken. Net op tijd, want het was de laatste kamer. We waren van plan een spookstadje te bezoeken, maar eenmaal op de weg er naartoe werd deze zo slecht, dat we besloten om te keren.
Naar het laagste punt van Noord Amerika, 85.5 meter onder het zeeniveau. Een groot, zoutmeer dat inmiddels droog stond en waar je overheen kon lopen.

We moesten snel zijn, want de zon ging bijna onder en we moesten nog naar het uitkijkpunt toe. We waren net op tijd. Doordat er zoveel wolken hingen werd het een spectaculair uitzicht.

Het zwembad bij het motel was tot middernacht open, dus na het eten wilden wij een duik gaan nemen. Na een paar stappen in het zwembad zag Nadeche zoveel dode beestjes drijven dat ze niet wist hoe snel ze eruit moest. Na 10 minuten waren we al weer helemaal droog en besloten wij om deze dag maar af te sluiten.