Cloud 9

Woensdag werden we zeer vroeg gewekt, 06.00 uur, door laag opstijgende vliegtuigen. Dat was heel erg balen.

Vandaag besloten we het iets rustiger aan te doen. Robert vertelde dat er op The Strip een casino zat, The Venetian, waar het plafond van dag naar nacht ging. Dat wilden wij wel even zien. Eenmaal daar was het wachten, wachten en nog eens wachten, maar er gebeurde niks. Dat was raar. Robert is naar de informatiebalie gelopen om te vragen hoe het zat. Nee meneer, dat hebben wij niet.
Helaas, het is er niet meer.

Toch bleef het knagen, want Robert had het eerder gezien. Nadat we eindelijk ergens internetverbinding hadden, kwamen we erachter dat het in Ceasars Palace was!! Een beetje dom!

Donderdag hadden we een lange reis voor de boeg naar Bryce Canyon. Tenminste, het is uiteindelijk een lange reis geworden.
Het weekend voordat wij in Amerika waren, schijnt het zo hard geregend te hebben dat stukken snelweg weggespoeld waren. En laat dat nou net het stuk snelweg zijn wat wij nodig hadden. We moesten hierdoor een uur omrijden, door de Valley of Fire, maar wij waren uiteraard niet de enigen die dat moesten. Na een half uur in de file te hebben gestaan voor het poortje van het park, waar je voor moest betalen, besloten de rangers om de weg maar open te gooien. Hierdoor hebben wij gelukkig niet hoeven te betalen.

Bryce Canyon is alles waar Amerika voor staat, groot en waanzinnig mooi. Door de vertraging hadden we iets meer haast. Het park had heel veel uitkijkpunten en we wilden ze allemaal gezien hebben. Even uitstappen, genieten en weer door gaan. Behalve bij het uitkijkpunt Sunset. Doordat het daar zo verschrikkelijk mooi was, moesten we ons later iets meer haasten, omdat we wat tijdgebrek hadden. Maar het was het meer dan waard!

Het motel wat we hadden uitgezocht was recentelijk gerenoveerd. We vroegen voor de zekerheid maar eerst naar de prijs en die was verdriedubbeld!! Snel maar wat anders zoeken dus.

Na een gebroken nacht, we sliepen langs een doorgaande weg, zijn we vroeg op pad gegaan naar Monument Valley, een park beheerd door Navajo Indianen. We hadden gelezen dat het paardrijden daar echt fantastisch moest zijn.
Eenmaal bij het park bleek dat we daar ook entree moesten betalen, 20 dollar!! We hadden een beschrijving waar het op het park moest zijn, maar we konden het niet vinden. We begonnen even te denken dat we verkeerd zaten en 20 dollar voor niks hadden betaald. Gelukkig werden we de goede kant opgewezen en werden al snel de paarden van stal gehaald. Nadeche was een tikkeltje nerveus gezien haar laatste ervaring met paardrijden in het buitenland, maar de paarden zagen er goed verzorgd uit.

Het paardrijden was een onvergetelijke ervaring. Dwars door Monument Valley heen, langs de smalste richeltjes. Eenmaal beneden werd het tempo wat opgevoerd, wat voor Robert angstige momenten heeft opgeleverd. Nadeche hoorde achter zich af en toe een angstkreet en het duurde niet snel voor onze begeleider dat door had. Robert kreeg wat instructies en al snel ging het een stuk beter, maar was aan het eind toch blij dat hij kon afstappen.

Nog een paar uur rijden en we kwamen in Green River aan. Het motel wat we hadden uitgezocht was vol en het duurde niet lang voordat we wisten dat het hele stadje al was volgeboekt. Het was toch al 22.00 uur en we hebben ons laten vertellen dat het volgende stadje nog een uur rijden was. We moesten toch iets, dus zijn we maar gaan rijden. Het eerste de beste motel wat we tegen kwamen hebben we genomen en al snel lag ons hoofd op een kussen.